30 de junio de 2017

Luminaria en sulcos

Foto: Chuan Chusé Bielsa

Luminaria en sulcos

Tornar lo que ye
uambra
en un lusco
de paz.

Deixar dezaga
tanto inte en que a tristura
yera navata en o río
más furo,
en que a vida yera roya
sangre que cremaba, bi eba angunia
en os puzos y en as mars
de toz os mundos.

Por qué alentar aires
sin luz cuan versos puros
feitos de libre airera e d'un sol fundo
creyando van miraglos
con parolas,
tot ye allora
una vida que amaneix
e tot color, cantando,
desveilando va ixa novia
d'o despertar más alto.

Asinas, amor,
no veigas e no digas
tristas, ai, tristas parolas
que sólo muros van vantando
entre tu e lo que yo aimo.

Viene, e con yo dizirás
parolas que mundos
de luz irán creyando,
amorosiarás letras como simiens
en sulcos altos,
luminarias en o mío sexo
a bonico irás plantando.

Yo arribaré como l'airera
que asperés,
como plevida devantando,
en cantar, milenta zielos
de delizias,
irán creixendo entalto
como fruitos
ixos besos
que plantemos con os labios,
será cullita
tanto amor en vozes
que sembremos orando
e acubilló en un templo
lo nuestro corazón.

© Chuan Chusé Bielsa